İKİ KARDEŞ

Aforoz edilmiş bin sorudan arta arta
Yalnızlığın korkunç iksiri, büyük zehir
Sinsi sinsi karışır ufkun renkleriyle ve
Der, - Ey zihin, sihirli bilmeceler çözen
Bu gayya kuyusu, emsali bulunamaz
Yüreğin dibini neyle kazdıkça kazıyor?

Ölüm kadar ciddi bir cevapla beraber,
Tembel kral kambur sırtımıza bindikçe
Kamçısıyla riyanın çürüyen maskesi
Yenidoğanda bir yaşama şartdır artık!
Ne yazık; İmanın sade - parılak aşkı
İnançsız iki kardeşin ayakları altından
Bakışlarına yansıyor garip bir şekilde:
Gözleri derin, bir labirent; elleri kirli
Ve kutsal zihinleri sisli bir kış gecesi?

30 / 11 / 2014 - 21:25
H.İ.Y.

Duruldum artık...
uzun zamandır canım hiçbir şey istemiyor.
gel.....

Canımızın istediği hiçbir şey olamayız. Olabileceğimiz yalnızca dünyanın istediğidir.... Bizim hayatımızda olan biten her şey, dünya ile kendi öz benliğimizin çekişmesinden ibarettir.

Çoğu zaman bir şeyler bekleriz. İyi bir şey olmasını bekleriz, diğer bekleyebileceğimiz her şeyden çok. Bu iyilik başımızı yerden kaldırmadığı gibi çoğu zaman çevremizden veya çevrelerden yansıyan geri bildirimler ışığında evrim geçirerek kötülük için zemin hazırlayan maskeli bir bahaneye dönüşür.

Sizler ki daha ışıklı olmak için bütün hayatları boyunca daha karanlık yerler arayanlar....

Biliniz ki, bir fikir yapısı gereği alışık ve akışkandır.