Hayatın her evresinde yeniden anlıyorum

Ey dişi bilenmiş anladıklarım

Ey uzun serüvenlerin kahramanları

Zihnimin her zerresine yer eden ayrıntılarsınız!

aman vermez Tanrı bu mevsimde çiğdemler açar

her birinden bir izle yollar açılır dağdan bayırdan!

ey kaderin fakir yolcusu, kendi kitabıyla suçlanan 

ufkun azametli yelleriyle dalgalanan yapraklardan

ve toprağa can havliyle sarılan köklerden başka

neyle oluşturacak karalanmış, dar haritanı Tanrı?

 Sana özel davranıyor, ne istersen yok demiyor, her dediğini doğru kabul ediyor; 

sana öyle hissettiriyor ki sanıyorsun senin için dünyanın en özel insanı, 

onun aklında kalbindeki en büyük aşk sensin sanıyorsun... 

oysaki hepsi yalan! 

o, kendi istediğine ulaşmak için elindeki tek kozu kullanıyor, 

kadınlığını kullanarak etkilemeye çalışıyor, yalandan yapıyor tüm bunları.

tabii serde yokluk olunca kanmaya meylediyorsun bi zaman

gözlerine perde inerse ne ala

gözlerini açacak olursan yalnız kalırsın!

aslan başka bir avı gözüne kestirir ve ona doğru koşar.

kahpeler böyle yapar. 

 Bıraktım aşkı sevdayı, unutur oldum dünyayı... 

S. Doğanay

Yorgun olmaya yorgun

kırgın olmaya kırgınız çoktandır.

Acıya mı hasretiz de yaşıyoruz.

Bilemedim ki...

Karşımda uzanan daracık yollarda

Gidiyorum dur yok, durak yok

Nereye varsam ötesinde gözüm

Gözümde fer yok, ferman yok

Ey yüreğimde tükenen derman

Kaldırıp ellerimi yalvardım Allah'a

Asırlık bir türkü gibi geçtin içimden

Hem zamana hem mekâna ağladım durdum

BİLEN VAR MI

ah! nasıl da aklımdan hiç çıkmıyorsun

hayatımın her yerine nasıl da sinmişsin

bu yara nasıl kapanacak hiç bilmiyorum

bahar gelir yaz gelir, güz gelir kış gelir

içten içe içimde bir şeyler kanar durur

keşke başka türlü olsaydı, keşke

ben hiç mutlu olmayı bilemedim

tam olacak dediğim yerde kibrit söndü

ortalıkta yıllardır iğrendiğim yanık kokusu

etrafımda benden parçalar taşıyan karanlıklar

ve ebedi yalnızlığımla, hiçbir şey bilemedim

sahi bir bilen var mı 

karanlık nasıl taşır insanın parçalarını

bir yanın nasıl karanlıktan olur, yalnızlıktan olur

bir çiçeğim vardı, allı pullu çoktan soldu gitti

karanlığım, yalnızlığım, korkaklığım soldurdu

toprakta kurumuş köklerle ne yapılır, bilen var mı