....
yine anlamsız, yine yalnız bir gece daha
üstüme vuran tüysüz ışıklar altında
tekrar tekrar pişman olarak
içten içe tövbeler ederek anladım
özgürlük nedir?
özgürlük istediğini yapabilmek değilmiş!
yalnızım ve her istediğimi yapabilirim, değilmiş!
neymiş peki bu yüce özgürlük
insan ne olunca özgür kalırmış?
anladım sonunda
insan sevgiyle, sevdayla, saygı ve huzurla özgürleşirmiş.
nihayet tartıyorum cüssemi
her hücremde bin pranga
her prangada bin telaş, bin pişmanlık.
bu kadar pişmanım da, neye pişmanım?
insan en çok neye pişman olur?
bazen anlamak yerine yaşamayı seçersen
bazen kaderin yanlışlarını doğrulamak istersen
bazen yanlış bir insana alışırsan
pişman olursun kardeşim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder